ระหว่างทาง.. ของการเดินทางถอยกลับ...

เนื้อเรื่อง

-
 เคยไหม..ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า...
แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ

เคยไหม..ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ
กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้มสีเทาหม่น โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย...

ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไปสู่จุดเริ่มต้น...
หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา
เปลี่ยนเสียงหัวเราะเป็นเสียงสะอื้นไห้...
ความทุกข์เข้ามาทดแทน วันเวลาแห่งความสุขของคุณ..จนหมดสิ้น...

ความคาดหวังคือปัจจัยหลักของความทุกข์
ความฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์
ชีวิตคนเรามีปัญหา เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป...
ทุก ๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ
ฟาดฟันกับปัญหา...

หากคุณชนะคุณก็จะเดินจากมาพร้อมความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง...
หากคุณแพ้คุณก็อาจล้มจมอยู่กับที่...

แล้วจะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้...
ที่จะคอยยื่นมือให้ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด

เอาเข้าจริงในโลกใบนี้...เราจะมีใคร ?...
ใครที่เป็นของเราจริง ๆ ...เกิดมาเพื่อเราจริง ๆ ...

บทเรียนของการเดินถอยหลัง...
ทำให้รู้ว่าความคาดหวังมักมาพร้อมกับความผิดหวังเสมอ...
เราคาดหวังว่าจะมีใครมาร่วมแบ่งปันความรู้สึก...
คอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง...คอยรับเมื่อเราล้ม..
แล้วตั้งความหวังว่าเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเราไปจนวันตาย...
มีลมหายใจของกันและกันอย่างอบอุ่น

แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ...เราต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้...
หายใจด้วยตัวเองให้ได้...ลุกด้วยตัวเองให้ได้...

อ้อมแขนและลมหายใจของคนอื่น...
เป็นเพียงส่วนประกอบ ที่ทำให้เราเต็มพร้อมสมบูรณ์...
เราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไปให้ได้ แม้ไม่มีส่วนประกอบนั้นก็ตาม...

ฉันได้เรียนรู้ว่า...ความฝันจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงได้เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต...
เช่นเดียวกับความรัก...
สิ่งที่เรามอบไปอย่างทุ่มเท..โดยไม่เคยคิดถึงความผิดหวังที่จะตามมา...
มักทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน...
ความรัก...เปลี่ยนแปลงได้...

รอยเท้าของเราเหยียบย่ำไปท่ามกลางความสับสน
บางครั้งเข็มนาฬิกาก็เดินเร็วขึ้น...บางครั้งกลับเดินช้าลง...
ทุกอย่างไม่เป็นดั่งที่วาดหวังไว้เสียที...
เพราะเราควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้...

ความคิดของเขา..อาจทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน..
แต่เราก็ยังจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่..เพื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น..
ดังนั้นเมื่อมีน้ำตา..และตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงอย่าหันกลับไปทางเดิม...
เพราะเรากำลังจะเดินจากมันมา..อาจไม่ใช่เขาหรือเราเป็นคนไม่ดี...

แต่ในบางเรื่อง..ก็อาจมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่าง...
อย่าพูดว่าเราทำเพื่อเขา...แต่กลับเอาตัวของเราเป็นที่ตั้ง...
เพราะนั่นไม่ใช่รักที่แท้จริง!...

ถ้าบนทางเดินที่ผ่านมาเราก้าวเร็วเกินไป...
มองย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่...แล้วหัดเดินให้ช้าลง...

................................................................................................

Somebody says you can break a heart but that"s not true, you can only hurt it.

"ใครคนหนึ่งบอกไว้ว่า..คุณสามารถทำให้หัวใจดวงหนึ่งแตกสลายได้..แต่มันไม่จริงหรอก..คุณทำได้เพียงให้มันเจ็บปวดเท่านั้น"

-